Amsterdam, 06-03-2015

​

​

 

Amsterdam, wat is er toch met je gebeurd...                        
Ik voel me verlaten en verscheurd.                                                      
Waar ik nu mijn voetstap achterlaat,
herken ik niemand meer op straat.
Ben een vreemdeling geworden in eigen stad.
Mokum...door de Toerist van mij gejat.

 

Die stoere Amsterdamse maagd,
wordt nu door rolkoffertrekkers belaagd.
Met duizenden dolen ze door de straten,
en ik daartussen, eenzaam en verlaten.
De Babylonische spraakverwarring is gekomen.
Amsterdams, alleen nog in mijn dromen.

Die rolkoffertrekkers hebben geen banden.
Ze overvallen steden, hele landen.
Het zijn slechts gasten, komen even op bezoek.
Schieten hun  stomme selfies, op elke straathoek.
En als er een gaat, komen er meteen weer drie.
Mijn Mokum...verpatst aan pooier Commercie.

 

Ik had een gewone buurman, nooit geen last.                                       

Nu zijn er Airbnb-ers en expats als gast.                                     
Ze vinden Amsterdam heel bijzonder. 

En daarmee begint dan het gedonder.                                                                                                   
Schreeuwen buiten op het balkon, alle dagen feest.
Verdwenen het buurtje, dat er ooit  is  geweest.                      

Waar is zij gebleven die ik zo graag mocht.
Die prachtige stad, als een hoer verkocht.
Geld verdienen, dat is waar het nu om gaat.
En de Amsterdammer, verjaagd uit eigen straat!
Met weemoed denk ik aan dat mooie lied,
Want vergeten ben ik het nog niet: